مواد خام خردشده کاربردهای گسترده‌ای در صنایع مختلفی مانند مواد غذایی، آرایشی و بهداشتی، الکترونیک، داروسازی، سیمان، بازیافت و فرآوری مواد معدنی دارند. از طرفی، دانه‌بندی این مواد خام به اندازه‌های مطلوب و آماده برای فرایندهای تولیدی بعدی، یکی از پرهزینه‌ترین مراحل است که در حدود 4 درصد از مصرف برق جهان را به خود اختصاص می‌دهد. این دانه‌بندی به‌اندازه مطلوب را می‌توان از فرآوری خشک یا تر نتیجه گرفت.
خرد کردن، به‌ویژه، به دو دلیل زیر بر مواد معدنی استخراج‌شده اعمال می‌شود:

• مرحله نهایی از آماده‌سازی محصول متناسب با اندازه خواسته‌شده (دانه‌بندی)

• جداسازی مواد ارزشمند هدف از ماتریس‌های (مجموعه باطله‌های (گانگ) همراه) آن‌ها

در بازیافت و فرآوری مواد معدنی، دلیل دوم فرایندهایی را تعریف می‌کند که در آن مواد معدنی هدف قبل از ورود به مراحل بعدی پردازش مانند پرعیارسازی، از بافت گانگ جدا می‌شوند. آسیای تر معمول‌ترین شیوه برای کاهش اندازه سنگ معدن و جداسازی مواد معدنی باارزش از باطله‌هاست که در کارخانه‌های فرآوری و پرعیارسازی سنگ معدن به کار گرفته می‌شود.

بااین‌حال، بحران آب و سیاست‌های جهانی برای کاهش بهره‌برداری صنایع از منابع آبی باعث شده که فرآوری خشک و رویکردهای متناظر با آن در سال‌های اخیر گسترش یابد. بخصوص در کشورهایی چون ایران که با خشکسالی‌های بلندمدت و کاهش دسترسی به منابع آبی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، فرآوری خشک می‌تواند راهکاری مطلوب در کاهش صدمات زیست‌محیطی با کانون فعالیت‌های معدنی باشد.

چرا باید صنعت معدن به دنبال روش‌های خشک باشد؟

بنا بر پیش‌بینی‌ها، تا سال 2050 در حدود 4.8 میلیارد نفر (52 درصد کل جمعیت زمین) با چالش کمبود آب مواجهه خواهند شد. برای صنایع و بخصوص صنعت معدن، وضعیت به‌مراتب بدتر خواهد بود. بنا بر تحقیق Moody’s، ساختار سایت‌ها و فعالیت‌های معدنی در چند سال اخیر و متأثر از چالش‌های آبی، به شکل قابل‌توجهی دگرگون‌شده است. در میان چالش‌های موجود در صنایع معدنی که محصول کاهش منابع آبی هستند، موارد زیر شاخص‌اند:

• افزایش تصاعدی در هزینه‌های عملیاتی

• بروز اعتراضات شدید و حتی خشونت‌آمیز در میان جوامع روستایی و تحت تأثیر فعالیت‌های معدنکاری

• فرایندهای طولانی تصویب مجوزها و به تأخیر افتادن پروژه‌های معدنی

علاوه بر این، کاهش ذخایر معدنی با گرید بالا مشکل دیگری است که نیاز به استخراج بیشتر، فرآوری بالاتر و استفاده بیشتر از منابع آبی را نتیجه می‌دهد. مدیریت شیوه‌های بهره‌برداری از منابع آبی و استفاده از رویکردهای خشک تنها شیوه‌های ممکن کنونی در کاهش صدمات و توسعه پایدار در بخش معدن هستند.